Համո Սահյան

Աշնան օրերն են հասել,

Իջել է ամպը սարին,
Եվ հրաժեշտ է ասել,
Կռունկը մեր աշխարհին:
Բարդին էլ չի սոսափում
Արագիլի թևի տակ,
Դեղին թերթեր է թափում
Առվակի մեջ կապուտակ:
Կարմիր խարույկ է կարծես
Ծեր տանձենին անտառի,
Թվում է, թե մոտ վազես,
Ձեռք ու ոտքդ կվառի…
Քամին շատ էր թափառել,
Պարապ-սարապ թևը կախ,
Բայց արդեն գործ է ճարել,

Տեսեք ինչքան է ուրախ:

Continue reading Համո Սահյան

Ex4

a.This is her red bag.

This is her green and yellow ball.

This is her red pencil box.

This is my yellow pencil.

This is my red and blue ball.

This is my green copybook.

This is his brown bag.

This is his blue pen.

 

This is his red book.

 

b.This is his brown bag.

This is his yellow pencil.

This is his red  and blue ball.

This is her green copybook.

This is her red pencil box.

This is her green and yellow ball. Continue reading Ex4

Լուսագյուղ,Թուխ մանուկ

Լուսագյուղ

Գյուղ  Հայաստանի Արագածոտնի մարզում, Ապարանի տարածաշրջանի հնագույն բնակավայրերից մեկը։Գտնվում է Ապարան քաղաքից 2 կիլոմետր հյուսիս-արևելք, Ծաղկունյաց լեռնաբազուկի թեք փեշին և հարթության վր2ա։Բարձրությունը ծովի մակերևույթից կազմում է 2015 մ։ Գյուղում կառուցված առանձնատները մեկ-եերկու հարկանի են, քարաշեն, բարետես։ Բնակիչները զբաղվում են անասնապահությամբ, հացահատիկային և կերային կուլտուրաների մշակությամբ։ Ունի նորակառույց դպրոց։

 

Թուխ մանուկ եկեղեցի

Համարվում են սուրբ և բուժիչ, ունեն ուխտագնացության օրեր։Կա տեսակետ, որ Թուխ մանուկ սրբավայրերը կապված են հեթանոսական Հայաստանում հերոս նախնիների՝ «Թուխ Մանուկների» պաշտամունքի հետ, որով դաստիարակվել են միություններում համախմբված

Образуйте множественное число (հոգնակի թիվ)

Мама-мамы

сад-сады

шкаф-шкафы

стол-  столы

мальчик-мальчики

журнал-журналы

рыба- рыбы

фильм-фильмы

комната-комнаты

диван-диваны

кабинет-кабинеты

класс- классы

ресторан-рестораны

нота- ноты

ваза-вазы

игра-игры

ручка-ручки

телефон- телефоны

книга- книги

сумка-сумки

девочка-девочки

ճանապարորթութույուն դեպի լուսին

  1. Մի անգամ էլ բալզաթցիները հորիզոնում թույլ, նարնջագույն լույս են նշմարում եւ սկսում են դեսուդեն վազել ու գոռալ.
    Ժողովո՜ւրդ, երկինքը վառվո՜ւմ է, երկինքը վառվո՜ւմ է: Թմբո՛ւկ զարկեք, շուտ, աստիճաննե՛ր բերեք, դույլերով ջո՛ւր հասցրեք:
    Մեծ իրարանցում է սկսվում: Երբ ամեն ինչ պատրաստ է լինում, մարդիկ մոլորված իրար հարցնում են, թե ո՞ր կողմից են հանգցնելու կրակը:
    -Ի՞նչ եք շվարել,- գոռում է գյուղի առաջնորդը,- հրե՜ն կրակը: Առա՜ջ, իմ հետեւի՜ց:
    Ասում է ու վազում: Գյուղացիները նրա հետեւից: Մի քանիսը աստիճաններ են տանում, մյուսները ջրով լի դույլերը: Գոռում-գոչյունով, հարայ հրոցով վազում են, գյուղից դուրս գալիսուրախանալով ու պարծենալով, թե տեսեք, է՜, ինչ մարդիկ ենք մենք բալզաթցիներս, որ մի մարդու նման գնում ենք աղետից փրկվելու:
    Բայց մի քիչ որ առաջ են գնում ու մոտենում անտառին, հանկարծ տեսնում են, թե կլորերես լուսինն ինչպե՛ս է ծառերի կատարից հորիզոն բարձրանում եւ իր նարնջագույն լույսով լուսավորում ամբողջ Բալզաթը: Եվ գլխի են ընկնում, որ անտառի ծայրին ոչ մի հրդեհ էլ չի եղել, այլ սովորական լուսինն է:
    Բա իզո՛ւր էին բոլորը ծաղրում բալզաթցիներին: Բայց, պարզ է, նրանց էլ դա դուր չէր գալիս: Մի օր էլ գյուղի առաջնորդը հավաքում է իր տասներկու խորհրդականներին եւ ասում.
    Ժամանակն է, որ մարդկանց աչքում Բալզաթի անունը բարձրանա: Էն օրը, որ տեսա, թե լուսինը ինչպես էր բարձրանում, մտքովս մի բան անցավ ու մինչեւ հիմա հանգիստ չի տալիս ինձ: Ասում եմգնանք լուսինը գրավենք, տեսնենք ի՛նչ կա-չկա վրան: Պետք է առաջինը հասնենք լուսին եւ բալզաթցիների փառքն ու պատիվը աշխարհով մեկ անենք:
    Խորհրդականներն ուրախությունից ծափ են տալիս: -Սպասեցեք,-ասում
  2. Continue reading ճանապարորթութույուն դեպի լուսին

Ճանապարհորդություն դեպի լուսին

Ֆրանսիական ժողովրդական հեքիաթ
(մաս 1)

Ժուկով-ժամանակով մի փոքրիկ, շատ փոքրիկ գյուղ կար: Էս գյուղի բնակիչներին կոչում էին բալզաթցիներ, որովհետեւ գյուղի անունը Բալզաթ էր: Նրանք շատ միամիտ մարդիկ էին:

Չէ, միամիտ չէին, ճիշտը որ ասենքխելքից մի քիչ պակաս էին: Գյուղամիջում մի եկեղեցի կար: Եկեղեցու բակում մոշի մի թուփ էր աճում: Թուփը տարեցտարի մեծանում էր, խոշորանում եւ եկեղեցու դուռը համարյա փակել էր. Մարդիկ հազիվ էին այնտեղ մտնում: Մի օր էլ գյուղացիները հավաքվում են ու որոշում եկեղեցին հեռացնեն, որ հանգիստ ելումուտ անեն: Գյուղի կանայք մի երկար, հաստ պարան են գործում: Տղամարդիկ պարանը երեք անգամ փաթաթում են զանգակատան շուրջը: Ահել-ջահել հավաքվում են, իրար կողքի շարվում, պարանից քաշում ու գոռում.
Մե՜կ-երկո՜ւ, քաշեցի՜նք, մե՜կ-երկո՜ւ, քաշեցի՜նք…
Քաշում են, քաշում, պարանը քիչ-քիչ ձգվում է, երկարում. բալզաթցիներն էլ մի երկու սանտիմետր հեռանում են եկեղեցուց ու կարծում են, թե եկեղեցին է շարժվել: Ուրախանում են ու գոռում.
8
Եկեղեցին տեղից շարժվո՜ւմ է:
Շատ որ ձգում են, պարանը կտրվում է, եւ բալզաթցիները իրար վրա են թափվում: Վեր են կենում, շորները թափ տալիս ու նայում եկեղեցուն: Նայում են ու շատ են զարմանում, որ եկեղեցին մի մատնաչափ էլ չի շարժվել: Առաջվա պես իր տեղում է նաեւ մոշի թուփը:

  1. Տեքստից գտի՛ր տրված բառերի հականիշ բառերը:
    Խորամանկ — միամիտ Սխալ —ճիշտ
    Ավել —պակաս
    Ծեր — ջահել                               Մոտենալ —հեռանալ